پشتوانه ضعیف مشارکت هم در این پروسه بی تاثیر نبود البته نقش نگاه سیاسی و شائبه سیاسی مطلقا قابل نهی نیست اما بهانه های مجلس آزاری کم نبود هرچند مجلس آزاران از نوع و جنس دیگرند و در پستو صاحب‌خانه‌اند.
در تاریخ آسیب‌شناسی دلایل مشابهی وجود دارد که در همه ادوار پارلمان را در حوزه عملکرد مطرود متوقف می‌کند از عجایب گردش دهر آن است که آدابی را خلق می کند که منتقدان دیروز عاملان و پاسخگویان امروز باشند و طبیعی است که باید به افکار عمومی پاسخ دهند.
عواملی که دیروزشان انتقاد و طلب استرحام (رحمت طلبیدن) امروز نباید همان عافیتی را طلب کنند که روزگارانی آن را مایه وهن میپنداشتند. نگاه به پندارهای پیشین در فرم بخشی به آرای پسین می‌تواند کمک حال باشد. از آسیب های جدی پارلمان در ایران که بین منتقدین و انتقاد شوندگان بر هستی آن اجماع و اتحاد حاصل شده است کثرت قوانین است که در بازار سیاست عرضه قانون را بر بی میلی و روی‌گردانی عوامل تقاضا بنیان نهاده است.
چون شیرازه وجودی پارلمان بر پایه برنامه و تحزب نیست شانه افراد ستون و تکیه‌گاه تقنین شده است به این ترتیب، تقنین به جای طرح و برنامه سلیقه سلیقه آفرین گردیده است و به همین سبب محض بروز علائم بیماری و شدت ناملایمت اقتصادی هرکسی زودتر داد برآورد حق با اوست. داستان مار و مارگزیده است که هرکدام خود را زودتر به خانه مارگیر برسانند حیاتشان را به شرط مرگ دیگری تضمین نموده اند و این نگرش مایه آن شده است تا با توسل به طرح‌های زنجیره‌ای و یا تشکیل جلسات شیک و مصاحبه‌های توخالی بعد از آن می‌توان تورم را مهار، توسعه را تصاحب و اشتغال را فراهم کرد؛ آهوی آمالی که سالیان سال است در دامنه کوه های تخیل وحشیانه ناآرام زندگی می‌کند و ما با تازی(سگ تازی) ناتدبیری در پی رام کردن آن هستیم.
کاری می‌نشود مگر آن که خرق عادت شود و از نیاز به چهره شدن بپرهیزیم و جعبه ملی تصویر(صدا و سیما) را ابزاری برای رسیدن به مقاصد سیاسی قرار ندهیم. باید دنبال منافع ملت و منافع ملی باشیم و دنبال پاس‌کاری و دریبل مشکلات نباشیم.
آئین دیرینه حکمرانی توقف در سطوح اول مدیریت را از ما نمی‌طلبد گاهی مواقع دود از دور نشانه آتش نیست شاید دلیل بر دود باشد تجدید نظر در رویکردها و رهیافت‌ها لازم است پس طرح و لوایح قبلی بررسی و به شک عالمانه احصا کنید.
چرا اصل ۱۴۴ قانون اساسی اجرا نشد؟ قانون نیرومندسازی کسب و کار برای چه زمین خورد؟ در رابطه با همه دغدغه نمایندگان فعلی و ادوار حرف نوشته شده چرا به آن نقطه ایده آلی که نیاز همه ما بوده نرسیدیم؟ منفذ اصلی که نظام بروکراسی را از توسعه جدا کرده است مشخص شود با کدام اصول قابل ترمیم است دولت و پارلمان را اسیر نگاه حزبی نکنیم و نهادهای اصلی را از ریل خارج نسازیم در رستوران سیاست و اجرا نفسمان را فربه نسازیم با این وصف غرق در نفی گذشته و خلق آرمان‌های ناکجا ما را به همان سرنوشتی دچار خواهد کرد که از آن گریزانیم.
* نائب رئیس کمیسیون برنامه و بودجه در مجلس دهم
- نویسنده : جهانبخش محبی‌نیا
