به گزارش پایگاه خبری تحلیلی مهرنوشت، هرکس که به نوعی در«خوب شدن» ما سهمی داشت، کسانی که در موفقیت علمی، شغلی، اداری، اقتصادی و رفاه و آسایش ما بهره ای داشته اند یا آنان که امنیت اجتماعی ما را تأمین می کنند و درگرفتاری ها به کمکمان می شتابند شایسته تجلیل و تشکر هستند.
حال اگر این افراد از نخبگان جامعه بویژه در بحث های اقتصادی و کارآفرینی باشند و به نوعی، روزانه به گذران زندگی صدها وهزاران خانواده کمک کنند بهتر باید مورد توجه بوده و باید برای الگوسازی از شخصیت آنها تلاش شود.
یزد که از قدیم الایام به شهر تلاش و کوشش، کار، کاریز و کاهگل و شهر قنات، قنوت و قناعت معروف بود، همواره بزرگان و کارآفرینان زیادی، زمینه ایجاد اشتغال و رشد اقتصادی استان را فراهم کرده اند ولی جوانان امروز حتی، نامی از آنها نشنیده اند.
در میان بزرگان قدیم یزد تا امروز، اسامی علما، روسای جمهور، وزرا، وکلا و کارآفرینان زیادی دیده می شود که حق بزرگی بر ایران زمین دارند و بسیاری از آنها بی نام و نشان، سرپرستی خانواده های زیادی را بر عهده داشته و خدمات فراوانی به بخش های بهداشت، آموزش و اشتغال کشور کرده اند.
اما آنچه کمتر مورد توجه است کم توجهی و یا به نوعی بی توجهی به تلاشهای کارآفرینانی است که نان را با اشتغال سرپرستان خانوارها آن هم در شرایط سخت اقتصادی، همواره سر سفره بسیاری از خانواده های یزدی و غیر یزدی گذاشته اند.
به عنوان مثال مطمئن هستم خیلی از یزدی ها افراد کارآفرینی همچون «امیرخان کوراوغلی» اولین مدیر کارخانه اقبال به عنوان اولین کارخانه مدرن صنعتی یزد و «سیدمحمد آقا» صاحب کارخانه ریسندگی، مدرسه و حسینیه آقا (تکمیل کننده مسجد هامبورگ آلمان و تهیه کننده سنگ مرمر اطراف حرم امام حسن(ع) ) را نمی شناسند.
همچنین «تقی رسولیان» از بنیانگذران کارخانه یزدباف (دارای۲۰ سال ریاست اتاق بازرکانی، صنایع و معادن یزد) و یا «رضا صراف زاده یزدی» موسس کارخانه ریسندگی و بافندگی جنوب یزد (نماینده یزد در شورای ملی) را احتمالا کمتر بشناسیم؛ همان هایی که در دوران قحطی و رکود کشاورزی، زمینه اشتغال هزاران نفر از مردم یزد را فراهم کرده و در واقع سرپرستی چند ده هزار خانوار را بر عهده داشتند.
از سوی دیگر بناهای ساخته شده توسط این کارآفرینان همچون کارخانه اقبال و یا کارخانه جنوب همچنان از نمونه های بی بدیل در کشور و حتی از آثار ثبت ملی استان یزد در مرکز ایران محسوب می شود.
یکی از روش های مرسوم در حفظ یاد و نام این بزرگان و معرفی راه و روش و مرام آنها به قشر نوجوان و جوان، معرفی در کتاب های درسی و یا نامگذاری کوچه ها و خیابان شهرها به نام این افراد است.
در ذیل ماده ۷۱ قانون تشکیلات، وظایف و اختیارات و انتخاب شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران آمده است: تصویب نامگذاری معابر، میادین، خیابان‌ها، کوچه و کوی در حوزه شهری و همچنین تغییر نام آنها با رعایت مقررات مربوط از وظایف شورای شهر است.
اما آنچه در ظاهر می بینیم این است که تاکنون در هیچ کتاب درسی، نامی از تولیدکنندگان و کارآفرینان کشور، فعالان اقتصادی و اجتماعی بخش خصوصی برای معرفی آنها برده نشده بلکه خیابان و حتی کوچه ای هم به نام آنها نیست و یا کم است و تندیس و مجسمه ای هم از آنها طراحی نشده است.
باید فرهنگ، دانش و اقتصاد را در تداوم یکدیگر ببینیم تا به بزرگان هر بخش نیز احترام لازم را بگذاریم.
به هر حال امیدواریم فرهنگ سپاس و تشکر از بزرگان بویژه افرادی که در توسعه شهر و کشور و گسترش خیر و دست گیری از فقرا در دوره های مختلف داشته اند نهادینه شود تا در ادامه فرهنگ زیبای نیکوکاری و احسان در جامعه تداوم یابد.
بخشی از این مسئولیت، متوجه مراکز فرهنگ سازی همچون آموزش و پرورش، آموزش عالی و حتی فرهنگ و ارشاد اسلامی و نیز اعضای شورای شهر و شهرداری هاست و امیدواریم این بزرگواران نیز این امر مهم و الگوسازی از نمونه های نخبگی و تلاش و همت یزدی ها را فراموش نکنند.
شاید روزی برسد تا همان طوری که برای بزرگانی که به منظور نجات عده ای، جان خود را فدا کرده تا ایران سربلند باشد برای افرادی که برای گذران زندگی، آسایش، اشتغال و کاهش فقر در جامعه نیز تلاش کرده و شبانه روز غم مردم خورده اند، داستان هایی را در کتب درسی منتشر کنیم و بر سردر مراکز بزرگ نام کارآفرینان گمنام را بیاویزیم.
- نویسنده : محمودرضا رحمانی
- منبع خبر : ایرنا
