به گزارش پایگاه خبری تحلیلی مهرنوشت، این روزها یکی از جذاب ترین و حیرت انگیز ترین موضوعاتی که در محافل اقشار مختلف جامعه بیان می شود ازدواج جوانان است. موضوعی که تعجیلش از دیرباز به عنوان امر به معروف توصیه می شده است و حال به دلیل شکاف بین نسلی که میان دهه های مختلف سنی به ویژه دهه شصتی ها با دهه هفتاد و هشتادی ها رخ داده سبب پدید آمدن نگاه و دیدگاه متفاوت این دو نسل نسبت به امر ازدواج شده است.
دهه شصتی هایی که بیشتر انتخاب خانواده برای زوجیت مد نظرشان بود حال با نسلی مواجه شدند که عشق و علاقه و انتخاب شخصی آن ها در اولویت قرار گرفته است و به همین سبب و با کمک وسایل ارتباطات جمعی امروزه همچنان که شاهد عدم ازدواج بخشی از دهه شصتی ها می باشیم با افزایش قابل توجه ازدواج دهه های هفتاد و هشتاد روبرو هستیم.
با بررسی داده های آماری به این مهم دست می یابیم که از سال ۱۳۱۳ تا کنون سن ازدواج دختران و پسران دستخوش تغییرات قابل توجهی شده است چنانکه طبق ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی ایران مصوب سال ۱۳۱۳ سن ازدواج برای دختران ۱۵ سال و برای پسران ۱۸ سال معین شده است که این امر در طی سال‌های متمادی تغییر و البته به مرور افزایش پیدا کرده است.
این درحالی است که در جامعه فعلی پسران از ازدواج گریزان شده اند و بر مجردین بیش از ۳۰ سال افزوده می شوند؛ دختران نیز با این تفکر که ازدواج سدی بر مسیر پیشرفت و آینده آن ها است به اشتغال روی آورده اند و این موارد در کنار مشکلات اقتصادی و تورم توانسته است ازدواج دختران و پسران را به تاخیر بیندازد. این مهم وضعیتی است که بیشتر در دهه شصتی ها و اول متولدین دهه هتفاد مشاهده می شود و نگرانی کارشناسان و مسئولان را در کنار والدینشان به همراه داشته است.
در قرآن کریم سن ازدواج را همزمان با بلوغ انسان ها عنوان می کند. در روایات مختلف نیز سن ازدواج وهله ای از زندگی بیان شده است که ترک آن سبب ایجاد گناه و فساد شود.
بر همین اساس می توان دریافت سن ازدواج تعیین شده و ثابت نیست و در اشخاص مختلف با فرهنگ های گوناگون و توانمندی ها و بلوغ های فردی متفاوت است.
محمود گلزاری معاون سابق وزارت ورزش و جوانان سن ارتباط با جنس مخالف در ایران را که تا ۱۱ سالگی کاهش پیدا کرده است را اینگونه توصیف می کند: مراد از «ارتباط» الزاماً روابط حاد جنسی نیست و ۴۰ درصد از دختران پیش از ورود به دانشگاه با پسری ارتباط داشته‌اند؛ ۲۰ درصد دیگر قطع ارتباط کرده‌اند؛ بنابراین ۶۰ درصد آنها ارتباط با جنس مخالف را پیش از سن ۱۸سالگی تجربه کرده‌اند.
وی در ادامه اظهار داشت: حدود ۴۰ درصد نیز در زمانی ارتباط خود را شروع کرده‌اند که سن‌شان کمتر از ۱۴ سال بوده است. همچنین ۸۰ درصد دختران دبیرستانی در ایران با یک پسر دوست هستند و حتی ممکن است ارتباط جنسی هم داشته باشند.
در چنین شرایطی از جامعه ای که سن ازدواج در آن بالاتر رفته، دامنگیر پسران و دختران مجرد شده است؛ خانواده ها برای کنترل روابط اقدام به ازدواج زودهنگام فرزندان خود زده اند که در این بین روابط احساسی و بدون شناخت و درک درست خود فرزندان نیز بر این تمایل افزوده است؛ اقدامی که ممکن جدای از بلوغ جنسی پیش از سایر انواع بلوغ روی دهد و تبعات جبران ناپذیری را نیز به همراه داشته باشد.
دکتر محمدعلی صادقی‌پور معاون پیشگیری بهزیستی استان یزد پیرامون این مهم اظهار داشت: شاهد افزایش ازدواج واکنشی در سن ۱۴ و ۱۵ سال که در خیلی از مردم از ترس بسیاری از مسائل یا متاسفانه به تبع برخی تبلیغات، روی می دهد هستیم.
وی با بیان این که آنچه در ازدواج تاثیرگذار است، ازدواج‌های بدون آموزش است، گفت: مطالبه ازدواج پایدار مثل سایر مطالبات مردم برعکس اتفاق افتاده است، بدین معنی که در بحث خانواده وقتی ما متوجه شدیم که خانواده‌ها مسئله‌دار شدند و طلاق نمود پیدا کرد.
صادقی پور در خصوص تاثیر اقتصاد بر کاهش ازدواج، گفت: مطالعه‌ای که سال ها قبل انجام شد نشان داده از لحاظ مالی هزینه طلاق ۷۰ میلیون تومان است یعنی افراد از بسیاری منافع ملی چشم می‌بندند و حتی هزینه مالی می‌کنند که جدا شوند لذا نمی‌توان گفت اقتصاد تاثیری در ازدواج پایدار دارد.
عدم تمایل دهه شصتی ها به ازدواج و اقدام اشتباه خانواده ها با تعجیل در ازدواج فرزندان در سنین نوجوانی به دلیل مشکلاتی که دامن گیر جوانان مجرد دهه های قبل شده است؛ سبب رشد ازدواج های واکنشی در سنین ۱۴ و ۱۵ سال شده است علیرغم آنکه همچنان بر آمار نگران کننده سن ازدواج افزوده می شود. چرایی این تناقض مهلک را باید در مسائل اقتصادی و فعالیت های کارشناسان و مسئولان جست.
انتهای پیام/سجاد جدیدی
- نویسنده : سجاد جدیدی
